خشکی واژن یک وضعیت ناراحت کننده و اغلب دردناک است که به طور طبیعی در دوران یائسگی و بعد از آن رخ می‌دهد. یائسگی باعث کاهش سطح استروژن می‌شود که باعث خشکی می‌شود. فراتر از یائسگی، برخی داروها و اختلالات ایمنی نیز می‌توانند باعث خشکی واژن شوند. متخصصان می‌تواند به شما در تعیین درمان مناسب برای این بیماری کمک کند که ممکن است به معنای درمان با استروژن یا روش‌های جایگزین مانند کرم‌های موضعی یا تغییرات رژیم غذایی باشد.
علل خشکی واژن
خشکی واژن در زنان یائسه بسیار شایع است. در ادامه توضیحات برخی از دلایل رایج بیان شده است:
کاهش استروژن
استروژن هورمونی است که برای سالم نگه داشتن بافت‌های واژن ضروری است. این هورمون به حفظ روانکاری طبیعی واژن، سطح اسیدیته و خاصیت ارتجاعی آن کمک می‌کند. بنابراین، وقتی سطح استروژن کاهش می‌یابد، پوشش واژن نازک‌تر و انعطاف‌پذیرتر می‌شود و واژن روانکاری کمتری تولید می‌کند.
سطح استروژن می‌تواند در طول یائسگی و بعد از آن، در طول زایمان و در طول دوره‌های شیردهی کاهش یابد. همچنین اگر سیگار می‌کشید، تخمدان‌های خود را برداشته اید، برای سرطان درمان شده‌اید یا اختلالات ایمنی خاصی دارید، ممکن است دچار کاهش استروژن شوید.
داروها
برخی از داروها باعث خشکی در سراسر بدن از جمله داخل واژن می‌شوند. داروهای سرماخوردگی و آلرژی و برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند این اثر را داشته باشند. داروهای شیمی درمانی، مانند داروهایی که برای مبارزه با سرطان سینه استفاده می‌شوند، نیز می‌توانند باعث خشکی شوند.
علل دیگر
اگر از پاک کننده یا دوش واژینال استفاده می‌کنید، تعادل طبیعی مواد شیمیایی در واژن خود را به هم می‌ریزید. این کار می‌تواند باعث التهاب و خشکی شود. یک بیماری خودایمنی نادر به نام سندرم شوگرن که باعث خشکی چشم و دهان می‌شود نیز می‌تواند باعث خشکی واژن شود.
چه چیزی باعث خشکی واژن می شود؟
تغییرات هورمونی، مانند تغییراتی که با افزایش سن رخ می‌دهد، شایع‌ترین علت خشکی واژن است. با این حال، خشکی واژن می‌تواند ناشی از شرایط دیگری نیز باشد.
لایه نازکی از رطوبت دیواره‌های واژن را می‌پوشاند. این رطوبت یک محیط قلیایی ایجاد می‌کند که اسپرم می‌تواند در آن زنده بماند و برای تولید مثل جنسی به آن سفر کند. این ترشحات واژن همچنین دیواره واژن را روان می‌کند و اصطکاک را در هنگام مقاربت کاهش می‌دهد.
با افزایش سن یک زن، تغییرات در تولید هورمون می‌تواند باعث نازک شدن دیواره‌های واژن شود. دیواره‌های نازک‌تر به معنای سلول‌های کمتری است که رطوبت ترشح می‌کنند. این موضوع می‌تواند منجر به خشکی واژن شود.
عوارض خشکی واژن چیست؟
خشکی واژن می‌تواند باعث ناراحتی در ناحیه واژن و لگن شود. خشکی واژن همچنین می‌تواند باعث موارد زیر شود:
- سوزش
- از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
- احساس درد هنگام رابطه جنسی
- خونریزی خفیف بعد از مقاربت
- عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) که از بین نمی‌روند یا دوباره عود می‌کنند
- خارش یا سوزش واژن
خشکی واژن می‌تواند یک منبع خجالت باشد. این ممکن است زنان را از بحث در مورد علائم با پزشک یا شریک زندگی خود باز دارد. با این حال، این وضعیت یک اتفاق رایج است که بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
خشکی واژن چگونه درمان می شود؟
بسیاری از روان کننده‌ها وجود دارند که می‌توانند برای کاهش خشکی و ناراحتی در ناحیه واژن استفاده شوند. این روان کننده‌ها و کرم‌های مرطوب کننده همچنین می‌توانند pH واژن را تغییر دهند و احتمال ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهند. البته توصیه می‌کنیم که با مشورت پزشک از روان کننده‌ها استفاده کنید.
زنان باید روان کننده‌ای را انتخاب کنند که به طور خاص برای استفاده واژینال در نظر گرفته شده است. روان کننده باید بر پایه آب باشد. آن‌ها نباید حاوی عطر، عصاره گیاهی یا رنگ‌های مصنوعی باشند. این موارد می‌توانند باعث تحریک شوند. روان کننده‌هایی مانند وازلین می‌توانند به کاندوم‌های لاتکس و دیافراگم‌های مورد استفاده برای جلوگیری از بارداری آسیب بزنند.
در برخی موارد، یک متخصص درمان با استروژن را به شکل قرص، کرم یا غیره تجویز می‌کند که استروژن را آزاد می‌کند. کرم‌ها استروژن را مستقیما به بافت‌ها آزاد می‌کنند. احتمال استفاده از قرص‌ها در صورت داشتن سایر علائم ناخوشایند یائسگی مانند گرگرفتگی بیشتر است. از آنجایی که بسیاری از محصولات می‌توانند پوست ظریف واژن را تحریک کنند، در صورت تداوم این وضعیت، ارزیابی و مشاوره درمانی در مطب پزشک مهم است.
چگونه از خشکی واژن جلوگیری کنم؟
از استفاده از محصولات تحریک کننده مانند دوش خودداری کنید. از کاندوم‌های حاوی nonoyxnol-9 یا N-9 خودداری کنید. آن‌ها دارای یک ماده شیمیایی هستند که می‌تواند باعث خشکی واژن شود. مهم است بدانید که تغییرات مربوط به سن یا تولید مثل در واژن قابل پیشگیری نیستند.